przytępiony

przytępiony
przytępiony {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pozbawiony w pewnym stopniu ostrości': {{/stl_7}}{{stl_10}}Przytępiona kosa. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o zmniejszonej wrażliwości': {{/stl_7}}{{stl_10}}Przytępiony wzrok. Przytępionaświadomość. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • dobry — dobrybrzy, lepszy 1. «życzliwy, skłonny do pomagania; łagodny, serdeczny, przyjazny» Dobre serce. Dobry uśmiech. Dobrzy ludzie. ∆ Bądź tak dobry «zwrot grzecznościowy poprzedzający prośbę o coś» ◊ Dać, powiedzieć komuś dobre słowo «przemówić do… …   Słownik języka polskiego

  • głuchawy — głuchawywi 1. «mający przytępiony słuch; przygłuchy» Głuchawy na jedno ucho. 2. «o różnego rodzaju dźwiękach: nieco przytłumiony» …   Słownik języka polskiego

  • przytępić — dk VIa, przytępićpię, przytępićpisz, przytępićtęp, przytępićpił, przytępićpiony przytępiać ndk I, przytępićam, przytępićasz, przytępićają, przytępićaj, przytępićał, przytępićany «pozbawić ostrości; trochę, częściowo stępić» Przytępić nóż, kosę.… …   Słownik języka polskiego

  • słuch — m III, D. u; lm M. y 1. blm «zmysł odbierający wrażenia dźwiękowe, działające na receptory w ślimaku ucha wewnętrznego; zdolność słyszenia; słyszenie» Przytępiony, słaby słuch. Mieć dobry, ostry słuch. Stracić słuch. Wysilać, wytężać słuch. ◊… …   Słownik języka polskiego

  • smak — m III, D. u, N. smakkiem; lm M. i 1. «zmysł, którego narządy znajdujące się głównie na języku pozwalają na rozpoznanie pewnych chemicznych właściwości przyjmowanych pokarmów (słodyczy, kwaśności, słoności lub goryczy)» Czuły smak. Przytępiony… …   Słownik języka polskiego

  • tępawy — tępawywi 1. «dość tępy, nieostry, przytępiony» Tępawy nóż. 2. «dość ograniczony umysłowo, mało bystry, mało inteligentny; świadczący o pewnej ograniczoności, o małej bystrości, o małej inteligencji» Tępawy uczeń. Tępawa twarz. Tępawe oczy …   Słownik języka polskiego

  • tępy — tępypi 1. «mający nieostrą, nie wyostrzoną krawędź, część służącą do cięcia; źle tnący, słabo kłujący; nieostry, nie naostrzony» Tępe nożyczki, narzędzia. Tępy nóż. ◊ Tępy cios, tępe uderzenie «cios, uderzenie zadane czymś nieostrym, nie tnącym»… …   Słownik języka polskiego

  • zły — źli, gorszy 1. «ujemny pod względem moralnym; wrogo usposobiony do ludzi, usiłujący szkodzić, szkodzący innym; będący objawem takich cech; szkodliwy; nieetyczny» Zły człowiek. Zły charakter. Złe skłonności, popędy, instynkty. Zły wpływ. Złe… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”